DROGA NA BALOS, JAK DOJECHAĆ SAMOCHODEM Z CHANII? KOZY KRI KRI, BŁĘKITNA LAGUNA, PLAŻA W KISSAMOS,

Dziś zabieram Was w niesamowite miejsce - Laguna Balos. Z wycieczki w to miejsce mieliśmy zrezygnować. W ostatnim dniu pobytu na Krecie, byliśmy pewni, że nic nas nie zaskoczy. Nie mieliśmy za bardzo planów, a przed nami cały dzień, bo powrotny wylot samolotem, zaplanowany był dopiero na godzinę 21. Jak sensownie zaplanować wycieczkę, by zdążyć zobaczyć coś jeszcze? Padały różne propozycje, w okolicy Chani zobaczyliśmy praktycznie wszystko zostało...Balos. No dobra jedziemy. Plażą w Elafonissi byliśmy mocno rozczarowani, może laguna nas podbuduje. No to w drogę!

Z hotelu wymeldowaliśmy sie około godziny 9.00. Droga Z Chanii na Balos jedzie się około godziny z lekkim hakiem, najpierw ekspresówką jedziemy wzdłuż zachodniego wybrzeża, później odbijamy na północ i wjeżdżamy w szutrowe, lokalne drogi. Nie jest źle. Aż do tego momentu. Widzę drogę( na zdjęciu poniżej, tak, tak to ta, która biegnie zboczem;)), ciągnie się wzdłuż nabrzeża i mocno mi się nie podoba, pytam się męża-czy aby na pewno mamy tam jechać? Odpowiada bardzo poważnie - tak! Moja mina, przerażenie i tysiąc myśli przelatujących przez głowę - bezcenne. Widzę oczyma wyobraźni spadające kamienie, głazy, a przed nami 40-ści minut ekstremalnej przejażdżki. Przynajmniej tak pokazuje nawigacja.

Wjeżdżamy na trasę. Mijamy budkę, gdzie pobierana jest opłata za wjazd, ale przed sezonem nie ma tu żywej duszy. W szczycie, strażnik pobiera opłatę 1 euro, rzekomo na remont drogi;) Początek nie jest zły. Myślę sobie, opisy w internecie były mocno przesadzone, czym tu sie bać? Droga faktycznie mocno szutrowa, po prawej stronie mamy morze, po lewej zaczynają się wzniesienia. Mąż jedzie powoli i ostrożnie. Spod kół wypadają kamienie. Trasa jest na tyle szeroka, że spokojnie miną się tu dwa auta, doczytałam, że w sezonie dojeżdżają tu autobusy, co ciężko mi sobie wyobrazić. Przed nami starsze małżeństwo "piłuje" Fiata 500;) My jedziemy Kia Rio i przy nich czujemy się jak w terenowym aucie. Nie ma co się czarować, 20 kilometrów na godzinę to jest wszystko co możemy wycisnąć z naszego auta. Boimy sie o podwozie, chociaż, jak to mąż powiedział - droga nie jest najgorsza, spodziewał się gorszych warunków;))) W tym momencie ciesze się ogromnie, że nie jestem kierowcą. 

W połowie drogi zaczyna się robić interesująco. Na przeciw nas wychodzą owce i kozy Kri-Kri. Jedne i drugie najpierw się na nas boczą, że ktoś śmie im wjechać na trasę, w ostateczności uskakują na boki. Po drodze wyprzedzamy naszych kompanów - włoskie małżeństwo (tych od Fiata 500), oni zatrzymują się przy kapliczce, my jedziemy dalej. Wykorzystujemy czas, że Wojtuś śpi. Mijają kolejne minuty, droga zmienia się. Trafiamy na fragment betonu, za chwilę pojawiają się ogromne koleiny, momentami na trasie zalegają większe kamienie, pewnie sie obsunęły z sąsiadujących zboczy. Powolna, ostrożna jazda i jesteśmy na miejscu. Ponad pół godzinna podróż - to była wieczność. Ekstremalne widoki, z jednej strony granat otchłani morza, z drugiej rdzawe skały, które przypominają, kto tu dyktuje warunki jazdy. Spalanie auta momentami dochodziło do 11-stu litrów, ale trasa jest "bezpieczna".  Jazda autem terenowym po tym rejonie, to już czysta poezja, nasz niewielki, ale wyjątkowo dzielny kompan podróży o pojemności silnika 1,3 litra dał radę przy wzniesieniach dochodzących do 20% .

Oto zdobyliśmy szczyt! Na miejscu strasznie wieje. W aucie tego nie czuliśmy, ale na górze chce nam głowy pourywać! Parking zajęty w niewielkim procencie, raptem kilka samochodów. Po powierzchni, sądzę, że w sezonie może tu być bardzo ciasno. My wybieramy dogodne dla nas miejsce, możemy przebierać do woli. Z parkingu, aby dojść do laguny, trzeba pokonać jeszcze spory kawałek po wąskiej, kamienistej ścieżce, która w połowie zamienia się w skaliste schody. Decydujemy się, że podejdziemy do punktu widokowego i zawracamy. Co tu dużo mówić, Wojtuś owszem chętnie by z nami szedł, ale droga na jego malutkie nóżki jest beznadziejna. 

Mijamy spokojnie wylegujące się kozy. Są wszędzie. Czytaliśmy, że uwielbiają wskakiwać na auto, na szczęście dzisiaj są zupełnie nie w humorze i raczej uciekają na nasz widok, ufff przynajmniej karoseria nie ucierpi:) 

Co za widoki! Morze, piasek, laguna, turkus, jak ze scenerii w raju! No...zakochałam się:) Jest lepiej niż sobie to wyobrażałam! Jesteśmy w połowie drogi, szkoda, że nie mamy możliwości, aby zejść na dół. Płytka woda przybiera kolory, takie jakie prezentują katalogi biur podróży! No jest idealnie, bosko. Jesteśmy my sami. Uroki podróży przed i po sezonie mają ogromne plusy!

Kolor morza przybiera róże tony i kolory. Turkus przeplata się z szarifem i głębokim granatem. Całość uzupełnia piasek, delikatny, mięciutki, silnie kontrastuje z tonią morską. W oddali widać wyspę, którą grecy okrzyknęli mianem "patelni". Ciekawe dlaczego?;)

W oddali widać Wyspę Piratów, to tu mieli się ukrywać morscy rozbójnicy i napadać na przepływajace statki. Kilka pamiątkowych zdjęć i wracamy. Wiatr, ani na chwilę nie odpuszcza. Strasznie mocno wieje, a jesteśmy "tylko" 300 metrów nad poziomem morza. 

W drodze powrotnej mijamy już kilka aut. Większość, pewnie po śniadaniu zadecydowała, że trzeba tu przyjechać. Mąż spokojnie manewruje, za nami unosi się suchy, czerwony pył. Po chwili tylna szyba jest tak brudna, że nic nie widać. Niektórzy przystają, aby nas przepuścić, każdy uważa na zawieszenie. Dotyczy to zwłaszcza pojazdów z wypożyczalni. Ubezpieczenie oczywiście nie obejmuje podwozia. Coś zniszczysz? Płacisz z własnej kieszeni! Dlatego podroż odbyliśmy z duszą na ramieniu... Finalnie, jedynym "drobnym" szczegółem przypominającym, że właśnie byliśmy na Balos był kurz, który osiadł na lakierze. Czerwony pył był wszędzie! Trzeba było się zaprzyjaźnić ze szmatką i przed zdaniem auta umyć elementy karoserii, jak by co to my na lagunie nie byliśmy;)

W drodze powrotnej zatrzymujemy się w Kissamos. Mają tu dwie fajne rzeczy-długie,piaszczyste plaże i wyjątkowo dobrą kawę, którą raczymy się na promenadzie wiodącej wzdłuż morza. Jest bardzo spokojnie, cicho, tylko morze trochę bardziej się wzburzyło. Tak, to ja mogę odpoczywać! 

Jeszcze widok na okolicę...Przy samej plaży zapraszają kurorty trzy i cztero-gwiazkowe, teraz jeszcze puste, ale w sezonie, na pewno się tu nie uświadczy kawałka miejsca na ręcznik.

Jeśli będziecie w zachodniej części Krety, koniecznie tu przyjedźcie. Balos należy do jednej z najpiękniejszych zakątków tej wysypy. Miejsce mnie oczarowało i gdybym miała wybierać jeszcze raz pomiędzy podróżą na Elafonissi, a Laguną Balos, to zdecydowanie wybrałam bym to drugie. Nawet trasa była dużo ciekawsza, chociaż momentami mroziła krew w żyłach!

Podobała się Wam wycieczka? Jeśli tak, to zapraszam Was na kolejne relacje:)

• ELAFONISSI
• JEZIORO KURNAS
• RETHYMNO
• CHANIA
• POMARAŃCZOWE GAJE