CEFALU PEREŁKA SYCYLII? CO WARTO ZOBACZYĆ W OKOLICY PALERMO

Pamiętacie program Masterchef? To był chyba pierwszy lub drugi sezon (kolejnych już nie oglądałam), kiedy w ścisłym ćwierćfinale uczestnicy pojechali na Sycylię gotować dania. Nie wiem, gdzie wówczas były kręcone zdjęcia, ale kontrast, pomiędzy morzem, plażą, a białymi strojami uczestników, był zachwycający i powalający na kolana. Dziś, wiem, że akcja się toczyła w Cefalu. Wówczas niewiele mi to mówiło, dziś pokarzę Wam zdjęcia z tego zachwycającego miejsca. Jeśli zatrzymacie się w Palermo, warto rozważyć podróż w ten rejon. Miasto, choć niewielkie, cieszy się ogromną popularnością i ma wspaniały punkt widokowy na nabrzeżne wyspy, stąd rozciąga się widok, który na długo zapamiętacie.



Jak dojechać z Palermo do Cefalu?

Najprościej pociągiem z dworca centralnego w Palermo. Obie miejscowości dzieli około 65 kilometrów, a czas przejazdu wynosi około 50 minut. Koszt biletu dla jednej dorosłej osoby około 5,6 euro. Z dworca w Cefalu do "serca" miasta jest blisko, około 10 minut drogi na piechotę. Podejrzewam, że rejon nie dysponuje komunikacją miejską, a więc dobrze jest się zaopatrzyć w wygodne obuwie, aby dotrzeć we wszystkie zakamarki miasta.

Od czego zacząć zwiedzanie Cefalu?

W pierwszej kolejności skierowaliśmy kroki w stronę nabrzeża. Idąc głównymi ulicami, najpierw trafiliśmy na zamknięty dla ruchu deptak, którym zamierzaliśmy dojść nad morze. Wzdłuż ulicy ciągnie się zagłębie sklepów, głównie z pamiątkami i lokalnymi wyrobami, nie brakuje również bocznych zaułków z restauracjami i kafejkami. Owy deptak, to nic innego jak główna i najbardziej popularna wśród turystów ulica Corso Ruggero, gdzie mieści się najważniejszy zabytek miasta - katedra, wpisana resztą od niedawna na listę UNESCO. Z budowa katedry jest połączona z legendą, która głosi, że ówczesny król Sycylii, Apulii i Kalabrii - Ruggero II d’Altavilla płynąc z Salerno do Palermo trafił na silny sztorm, podczas którego był pewien, że nikt nie wyjdzie cało. Zaczął gorliwie modlić się do Boga, prosząc o przetrwanie i jednocześnie obiecując, że jeśli zostanie ocalony w miejscu, do którego dopłynie jako pierwsze, wybuduje katedrę. Tym miejscem było właśnie Cefalu. Król, jak obiecał Bogu tak też uczynił, stawiając Katedrę pod wezwaniem Świętego Salwatora i Św. Piotra i Pawła.

Następnie, trochę po omacku krążyliśmy w okolicy nabrzeża. Na wschodnią część, na którą w pierwszej kolejności trafiliśmy, okazało się skaliste, ale kolor morza pobudzał wyobraźnię. Liczne restauracje, zlokalizowane wzdłuż ulicy Via Porpora, oferują oprócz wybornego menu, widok z tarasu na nabrzeże. Domy, które zostały wbudowane w poszarpane nabrzeże, dzielnie stawiają się falom, które raz po raz uderzają w skały.

Oto i jest! Jeden z najbardziej rozpoznawalnych widoków Sycylii. Ceflu z widokiem na plażę oraz górującą nad nią skałą La Rocca. Duet idealny. No i ten kolor morza, lazur przemieszany ze szmaragdem i turkusem. Październik na prawdę rozpieszcza. Miasto, choć mocno turystyczne, to jednak nam się udało uniknąć tego zgiełku. Dzięki Ci Ryanair za tanie loty po sezonie;)

Plaża miejska jest otoczona falochronem, toteż morze jest spokojne i nagrzane promieniami słońca. Nabrzeże jest łagodne, piaszczyste i skupia wokół siebie wczasowiczów. Na co jeszcze warto zwrócić uwagę? Przyglądając się zdjęciu powyżej, oprócz kanciastych domów, różniących się pomiędzy sobą kolorem elewacji i gabarytem, niewiele widać. A jednak może to być mylące! Pomiędzy nimi kryje się miejski system "pralni", który funkcjonował w średniowieczu. Wartki strumień, który wypływa spod fundamentów domu, został obudowany murami i zamieniony w system kanałów do prania i płukania odzieży. Nie zabrakło również kamiennych tarek, w dobie braku detergentów, ludzie świetnie sobie radzili, dziś to pewnie nie do pomyślenia, za wygodni jesteśmy.

Wisienką na torcie, jaką oferuje Cefalu jest możliwość wejście na La Rocca i podziwianie panoramy wysypy i okolicy z wysokości 270 m.n.p.m. Widoki są na prawdę zacne i zapadają w pamięci na długi czas. Wejście na wzgórze jest płatne, kosztuje 4 euro. Wspinaczkę rozpoczęliśmy wejściem na kamienne schody w okolicy Piazza Garibaldi, po chwili ścieżka wyprowadziła nas na obrzeża miasta, by w końcu trafić na budkę z biletami. Trójka uroczych i sympatycznych Włochów szybko nas obskoczyła i poinstruowała jak kupić bilety w automacie. Oczywiście usilnie nawiązując rozmowę w języku włoskim;) Wózek, na szczęście, udało się zostawić po opieką ich czujnych oczu, na szczęście, bowiem wędrówka z dzieckiem to nie lada wyzwanie. Schody, po chwili zmieniają się kamienistą ścieżkę, która wije się po zboczach wzgórza dostarczając niezwykłych przeżyć;) W każdym razie nie zapomnijcie o butelce wody, słońce potrafi mocno dokuczać, choć czuje się świeży powiew wiatru znad morza, to jednak temperatura robi swoje. 

Im wyżej, tym ładniejsza wyłania się panorama miasta i okolicy. Warto poświęcić około godziny marszu, by nacieszyć oczy widokami na Cefalu i nabrzeże z tak spektakularnego punktu widokowego. Wchodząc na samą górę, miniecie po drodze pozostałości po bizantyjskim zamku, fortyfikacjach oraz ruiny megalityczne Świątyni Diany. Z pozostałych murów fortyfikacji, roztacza się widok na port, a woda w morzu mieni się kolorami zieleni, przełamanymi odcieniami niebieskiego.

A tak wygląda droga sam szczyt La Rocca i panorama na okolicę.

Początki formowania się Cefalu szacuje się na V wiek p.n.e, zaś na przestrzeni wieków, przechodziło z rąk do rąk. Znajdowało się pod rządami Greków, Kartagińczyków, Rzymian, Gotów, Arabów, Normanów i Hiszpanów. Najczęściej trafimy na średniowieczne zabytki, ale nie brakuje też typowo śródziemnomorskich, budynków. Nasz mały szkrab był najbardziej oczarowany i zachwycony plażą. Jest ona utrzymana w czystości, a na brzegu można znaleźć prawdziwe "skarby z morz" w postaci ładnych muszelek. Nie chcąc ryzykować zatrzymania na lotnisku i otrzymania mandatu, nawet nie próbowaliśmy zbierać pamiątek. Zostawmy naturze to co jej.

Cefalu mnie oczarowało. Można się włóczyć po mieście bez końca.Najbardziej w pamięci utkwiły mi wąskie uliczki, balkony na których suszy się pranie i koty, które leniwie wygrzewają się na słońcu. Miasto nie terroryzuje hałasem, a wręcz można odpocząć od gwaru i harmidru, który jest znakiem rozpoznawczym Włoch. Wychodząc ze stacji, nie wiedziałam czego mogę oczekiwać od miasta, ale zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie i pozostało wiele miłych wspomnień. Nawet awanturujący się syn nie wiadomo o co, nie zepsuł "magii" włoskiego klimatu;) Coś musi być zatem na rzeczy, polecam Cefalu z całego serca.

-----

Ciao i do następnego:)